TISLOWITZ Józef

JÓZEF TISLOWITZ, ur. 14.05.1893 w Krakowie, zm. 12.03.1976 w Warszawie. Doktor praw. Z uwagi na datę powstania pierwszej polskiej organizacji filatelistycznej, należy uznać, że był „rówieśnikiem filatelistyki polskiej”. Filatelistyką interesował się od najmłodszych lat. Na początku 1921 członek zarządu Krakowskiego Związku Filatelistów (od 1935 Krakowskiego Towarzystwa Filatelistycznego), w którym pełnił funkcję zastępcy skarbnika, skarbnika, a od 1933 do 1939 prezesa. Był też członkiem komisji do badania prawdziwości znaczków. W 1922 napisał memoriał adresowany do Ministerstwa Poczt i Telegrafów w sprawie polityki emisyjnej oraz „przecieków” prób i makulatury. Był zwolennikiem zjednoczenia polskich organizacji filatelistycznych. Należał do zespołu, który opracował statut Związku Stowarzyszeń Filatelistycznych w Polsce. Reprezentował filatelistów krakowskich na I Zjeździe Związku Stowarzyszeń w 1936 w Kielcach i został członkiem zarządu oraz komisji do zwalczania  fałszerstw. W szerokim zakresie prowadził prace badawcze z dziedziny filatelistyki. Współtwórca, obok Jana Dudzińskiego i Stanisława Miksteina, tzw. krakowskiej szkoły badawczej. Współautor Polskich znaków pocztowych (1935, 1960-1973) oraz Ilustrowanego katalogu znaczków polskich (1962-1974). Publikował opracowania na temat przedrukowanych w Krakowie całostek nakładu austriackiego, wykazujących nadruki „Poczta – ozdobnik – Polska” z dodaniem nowej wartości nominalnej; pisał o klasyfikacji polskich znaczków pocztowych, lokalnych prowizoriach opłat miejskich, opłatach gotówkowych, przesyłkach lotniczych, znaczkach wydania krakowskiego, gnieźnieńskiego, Komisji Rządzącej i Plebiscytowej, znaczkach legionowych, o drugim wydaniu  prowizorycznym dla byłej okupacji niemieckiej. Wyniki prac badawczych ogłaszał na łamach pism fachowych, jak: „Filatelista Polski”, „Ikaros”, „Ilustrowane Wiadomości Filatelistyczne”, „Filatelista”. Ekspert całostek wydania krakowskiego, sędzia konkursowy i wystawca. Posiadał bogaty zbiór znaczków lotniczych, za który w 1932 na Międzynarodowej Wystawie Znaczków Lotniczych „Luposta” w Gdańsku otrzymał medal pozłacany; w 1933 na II Wszechpolskiej WF w Toruniu: złoty z nagrodą specjalną i srebrny medal na wystawie „WIPA – 1933” w Wiedniu. Zbiór Znaczki plebiscytowe Śląska Cieszyńskiego uzyskał medal srebrny na I Wszechsłowiańskiej WF „Katowice 1934”. Medal złoty z nagrodą honorową otrzymał na V OWF „Warszawa 1938” za zbiór Polska nr 1 z unikalnym sześcioblokiem, wydanie krakowskie i poczty miejskie. Od 1954 należał do Polskiego Związku Filatelistów. Członek Komisji Rewizyjnej Oddziału Warszawskiego PZF(1958), sekretarz Głównego Sądu Koleżeńskiego (1961–1963), w latach 1963–1969 wiceprezes ZG PZF i przewodniczący Komisji Naukowo-­Badawczej ZG PZF. W 1957 członek komitetu organizacyjnego VII OWF „Warszawa 1957” i wiceprzewodniczący ŚWF „Polska ‘60” oraz członek jury. Był delegatem na VII, VIII i IX Walny Zjazd PZF. Na X Walnym Zjeździe PZF w 1969 otrzymał godność Członka Honorowego PZF. Za zasługi dla rozwoju filatelistyki polskiej został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką Honorową PZF (1957), medalem „75-lecia zorganizowanego ruchu filatelistycznego w Polsce” i medalem „Za zasługi dla rozwoju publikacji filatelistycznych” (1970).