WŁODZIMIERZ POLAŃSKI, ur.18.11.1878 w Winnicy na Podolu, zginął pod gruzami 26 sierpnia 1944 podczas powstania warszawskiego. Płk ułanów. Filatelistyką zainteresował się już w młodym wieku. Przed I wojną światową zgromadził specjalizowany zbiór znaczków Rosji, który wystawiał kolejno w Amsterdamie (1909), Bernie (1910), Wiedniu (1911), Londynie (1912), Paryżu (1913) oraz Nowym Jorku i Kassel (1914), uzyskując wysokie wyróżnienia medalowe. Z uwagi na to, że stał się znanym w świecie filatelistą, firma Paul Kohl GmbH w Chemnitz zaproponowała mu w 1914 opracowanie znaków pocztowych Rosji do przygotowywanego katalogu. Wynikiem tych prac były artykuły publikowane po wojnie w prasie polskiej, jak: Osobliwości rosyjskich znaczków klasycznych („Filatelista Polski”), Rosyjskie kasowniki liczbowe w epoce znaczków klasycznych i Osobliwości rosyjskich znaczków z lat 1857-1914 („Ilustrowany Przegląd Filatelistyczny”). Szczególnie jednak interesował się historią poczty i pierwszym znaczkiem polskim z 1860. Intensywnie gromadził materiały i od 1912 podjął prace badawcze w tym zakresie. W tym celu penetrował zasoby archiwów Petersburga, Warszawy i licznych antykwariatów. Pierwsze opracowanie o polskich całostkach z lat 1858-1865 ukazało się w 1913 w berlińskim czasopiśmie „Der Ganzsachen-Sammler”. Zbierał nie tylko znaczki pocztowe, ale także dokumenty oraz książki dotyczące filatelistyki i historii poczty. W wyniku długoletnich poszukiwań zgromadził unikalny zbiór pierwszego znaczka polskiego, obejmujący jego odmiany i bogatą dokumentację, jak: koperty poczty miejskiej warszawskiej, stemple, klisze, wzory rysunków oryginalnych, ilustracje, jedyne dwie matryce miedziane do druku tego znaczka wykonane przez ówczesnego rytownika Banku Polskiego Henryka Majera, itp. Zbiór prezentowany na wielu wystawach zagranicznych zdobył wysokie wyróżnienia: medal złoty w Paryżu w 1913 i 1925, pozłacane: Londyn (1912) i Genewa (1922). Na I Wystawie Marek w Warszawie (1919) otrzymał list pochwalny od ministra Poczt i Telegrafów, Huberta Lindego, podkreślający jego zasługi dla filatelistyki i historii poczty polskiej. Od 1918 członek Polskiego Towarzystwa Filatelistów w Warszawie, a od 1921 członek honorowy; członek Krakowskiego Związku Filatelistów (1921) i Związku Filatelistów w Toruniu (1927). W 1921 podjął pracę w Ministerstwie Poczt i Telegrafów, od 1925 pracował w Muzeum Poczty na stanowisku kustosza, gdzie prowadził dział historyczny i filatelistyczny. W 1930 objął kierownictwo placówki. Poznawszy wiele muzeów pocztowych w Europie, napisał studium Polskie Muzeum Pocztowe - zarys programu (1921). Program ten realizował następnie, pracując w Muzeum. Wynikiem badań historycznych była monografia w języku francuskim Timbres - Poste de Pologne aux XVIII et XIX siecles 1780-1870, (Geneve 1920). Dzieło wydane zostało też w języku polskim: Znaki i marki pocztowe w Polsce w XVIII - XIX wieku 1780-1870, (1921) oraz z uzupełnieniem Włodzimierza Rachmanowa w języku niemieckim: Die Postwertzeichen und Poststempel von Polen im 18 und 19 Jahrhundert (Wien 1935). Wersja niemiecka wraz z tłumaczeniem polskim została wydana z okazji ŚWF „Polska ‘93”. Owocem dalszej pracy był szkic historyczny Trąbka i sygnały pocztowe. (1938, reprint 1986) oraz starannie opracowana i ilustrowana monografia Jak przewożono pocztę polską w dawnych czasach. Szkic historyczny (1925, reprint 1985). Oprócz tego opublikował w latach 1920-1939 wiele artykułów w czasopismach polskich, jak: „Filatelista Polski", „Ilustrowany Przegląd Filatelistyczny", „Ilustrowany Kurier Filatelistyczny". Wśród nich: Historia polskich kopert z roku 1860, Wykaz alfabetyczny biur pocztowych Królestwa Polskiego z wyszczególnieniem numerów specjalnego stempla – kasownika numerowego na kopertach i znaczkach polsko-rosyjskich z 1858-1866. Na rzecz Muzeum Pocztowego podarował około 300.woluminow w różnych językach z zakresu filatelistyki i historii poczty, wiele cennych dokumentów z XVII i XVIII wieku, komplet cyrkularzy pocztowych Królestwa Polskiego, osobliwy druk z 1680 o polskiej poczcie w Gdańsku Kurzer Bericht wegen Einrichtung der Posten. Anno 1680, oryginalny szyld poczthalterii w Słonimiu z XVIII w. Ponadto przekazał do Muzeum mapę połączeń pocztowych w Królestwie Polskim w latach 1858-1866, którą sam opracował i odręcznie wykonał (zaginęła podczas II wojny światowej). Jako długoletni kustosz Muzeum Poczty przyczynił się w sposób bardzo istotny do jego rozbudowy i rozkwitu. Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi. Jego imię nosi Koło PZF nr 1 w Warszawie, a podobizna widnieje na znaku opłaty karty pocztowej (Cp 911) wydanej w 1985.
